کد مطلب:314280 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
ابراهیم بن فضل بن عباس بن علی بن ابی طالب در نوده بخش خنداب اراک
باسمه تعالی
جناب حجةالاسلام آقای حاج شیخ حسن داود آبادی اراكی در نامه ای خطاب به مؤلف كتاب چهره ی درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام می نویسد:
تقدیم به دانشمند و نویسنده ی توانا حضرت حاج شیخ علی ربانی خلخالی «مدظله العالی»
در تاریخ 14 / 2 / 1380 شمسی به روستایی به نام نوده در بخش خنداب عزیمت كردم. روستای یاد شده در 67 كیلومتری شهرستان اراك در منطقه ای معروف به دره درمن واقع و امام زاده ای در آن روستا مدفون است. از بزرگان روستا و متولی امام زاده سؤال كردم، اظهار داشتند: امام زاده فوق از خانواده ی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام و نام مبارك ایشان ابراهیم بن فضل بن عباس بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است.
وقتی وارد صحن مقدس شدم دیدم آیه ی شریفه آیت الكرسی در سمت چپ در
[ صفحه 125]
ورودی نوشته شده. سمت راست از اول آیه تا حفظها و بقیه آیه در سمت چپ بر روی كاشی سبز نوشته شده. ساختمان آن حدودا سیصد متر زیربنا دارد كه به حال تخریب درآمده و بیشتر دیوارهای آن به سبك قدیم خشت گل می باشد و گنبد آن سیمان نموده اند و با رنگ سبز رنگ آمیزی كرده اند.
بنا به توضیحات سالخوردگان نواده امام زادگان دو نفر بودند به نام ابراهیم و عبدالله از فرزندان فضل بن عباس كه با امام زاده های ساروق به ایران آمدند. آنها حدود صد نفر بودند كه 72 نفر آنان را در ساروق شهید نمودند. ابراهیم و عبدالله نیز به دست عده ای معروف به طایفه آستین كوتاه به شهادت رسیدند.
قبر ابراهیم مشخص و اما قبر عبدالله بنا به گفته ی اهالی در سیصد متری واقع در قطعه زمینی است، منتها مشخص نیست در چه مكانی می باشد به احترام ایشان زمین را از قدیم الایام كشت نمی كنند. مجددا سؤالی شد، متولی آن به نام عباس اظهار نمود:
در سالهای 52 و 54 جهت مرمت ساختمان خاك می گذاردند از حفره ای سنگی به شكل مثلث درآمد كه روی آن نوشته ای بود كه ما از خواندن آن عاجز بودیم.
مدت دو سال در گوشه حیاطی بود كه یك موقع دیدیم سنگ را برده اند. چند ماهی گذشت، یك روز در اطراف امام زاده قدم می زدم دیدم بغل كتیبه سوراخ شده، فكر كردم اگر دزد آمده در باز بوده چرا از آنجا داخل شده رفتم داخل آثاری ندیدم و با نردبان رفتم بالا دیدم جای كوزه ای در بغل گنبد وجود دارد كه آثار ساروج در اطراف آن پیداست. بعد از مدتی یك نفر غریبه وارد شد و اظهار داشت وجوهی در سمت شرقی گنبد جاسازی نموده اند و شرح آن را در سنگی نوشتند و در صد متری دفن كرده اند و بر ما یقین شد كه برده همان سنگ آنجا را شناسایی نموده اند. مؤسس ساخت امامزاده فردی به نام ملك مغفور بوده كه ایشان از روستای نوده زن گرفته بیشتر اهالی نوده كه ملقب به صوفی هستند از اولاد ملك مغفورند.
شیخ حسن داود آبادی اراكی
[ صفحه 127]
جناب حجةالاسلام آقای حاج شیخ حسن داود آبادی اراكی در نامه ای خطاب به مؤلف كتاب چهره ی درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام می نویسد:
تقدیم به دانشمند و نویسنده ی توانا حضرت حاج شیخ علی ربانی خلخالی «مدظله العالی»
در تاریخ 14 / 2 / 1380 شمسی به روستایی به نام نوده در بخش خنداب عزیمت كردم. روستای یاد شده در 67 كیلومتری شهرستان اراك در منطقه ای معروف به دره درمن واقع و امام زاده ای در آن روستا مدفون است. از بزرگان روستا و متولی امام زاده سؤال كردم، اظهار داشتند: امام زاده فوق از خانواده ی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام و نام مبارك ایشان ابراهیم بن فضل بن عباس بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است.
وقتی وارد صحن مقدس شدم دیدم آیه ی شریفه آیت الكرسی در سمت چپ در
[ صفحه 125]
ورودی نوشته شده. سمت راست از اول آیه تا حفظها و بقیه آیه در سمت چپ بر روی كاشی سبز نوشته شده. ساختمان آن حدودا سیصد متر زیربنا دارد كه به حال تخریب درآمده و بیشتر دیوارهای آن به سبك قدیم خشت گل می باشد و گنبد آن سیمان نموده اند و با رنگ سبز رنگ آمیزی كرده اند.
بنا به توضیحات سالخوردگان نواده امام زادگان دو نفر بودند به نام ابراهیم و عبدالله از فرزندان فضل بن عباس كه با امام زاده های ساروق به ایران آمدند. آنها حدود صد نفر بودند كه 72 نفر آنان را در ساروق شهید نمودند. ابراهیم و عبدالله نیز به دست عده ای معروف به طایفه آستین كوتاه به شهادت رسیدند.
قبر ابراهیم مشخص و اما قبر عبدالله بنا به گفته ی اهالی در سیصد متری واقع در قطعه زمینی است، منتها مشخص نیست در چه مكانی می باشد به احترام ایشان زمین را از قدیم الایام كشت نمی كنند. مجددا سؤالی شد، متولی آن به نام عباس اظهار نمود:
در سالهای 52 و 54 جهت مرمت ساختمان خاك می گذاردند از حفره ای سنگی به شكل مثلث درآمد كه روی آن نوشته ای بود كه ما از خواندن آن عاجز بودیم.
مدت دو سال در گوشه حیاطی بود كه یك موقع دیدیم سنگ را برده اند. چند ماهی گذشت، یك روز در اطراف امام زاده قدم می زدم دیدم بغل كتیبه سوراخ شده، فكر كردم اگر دزد آمده در باز بوده چرا از آنجا داخل شده رفتم داخل آثاری ندیدم و با نردبان رفتم بالا دیدم جای كوزه ای در بغل گنبد وجود دارد كه آثار ساروج در اطراف آن پیداست. بعد از مدتی یك نفر غریبه وارد شد و اظهار داشت وجوهی در سمت شرقی گنبد جاسازی نموده اند و شرح آن را در سنگی نوشتند و در صد متری دفن كرده اند و بر ما یقین شد كه برده همان سنگ آنجا را شناسایی نموده اند. مؤسس ساخت امامزاده فردی به نام ملك مغفور بوده كه ایشان از روستای نوده زن گرفته بیشتر اهالی نوده كه ملقب به صوفی هستند از اولاد ملك مغفورند.
شیخ حسن داود آبادی اراكی
[ صفحه 127]